Boomerang Food
Šifra prijedloga: Hrana-nije-Otpad-2019-11-88
Boomerang Food je ideja koja za cilj ima povezivanje domaćinstava i restorana sa institucijama i preduzećima za proizvodnju komposta, odnosno organskog đubriva.
Ključni problem Većina domaćinstava, preduzeća i ugostiteljskih objekata u gradskim sredinama Bosne i Hercegovine sav otpad, uključujući i hranu, odlaže u kontejnere, da bi se potom, tako pomiješan, transportovao na deponiju, na kojoj se taloži i zagađuje cijeli ekosistem na kojem se nalazi. Osnova ovog problema leži u neodgovornom odnosu ključnih karika ovog sistema prema otpadu: - proizvođača otpada (domaćinstva, restorani, privredni subjekti) - institucija (grad, kanton, država) Upravljanje otpadom je problem 21. vijeka. Nutritivna vrijednost i ugljenik koji se nalaze u hrani čine je pogodnom za stvaranje komposta, odnosno organskog đubriva, koje svoju primarnu svrhu ima u poljoprivredi. Ova ideja za cilj ima da pokaže da se navedeni subjekti, uz angažovanje ili osnivanje preduzeća za proizvodnju organskog đubriva, mogu ujediniti i prerasti u socio-ekonomsku formu koja bi bila jedna od polaznih osnova u borbi protiv neodgovornog odnosa prema hrani. Hipoteze o rješenju Preduzeće za proizvodnju komposta (u nastavku: PPK) bi sirovinu za svoj krajnji proizvod dobijalo zahvaljujući doprinosu domaćinstava, restorana i privrednih subjekata, koji bi hranu odlagali u kontejnere raspoređene na nekoliko mjesta u gradu. Svako fizičko ili pravno lice bi od PPK zaduživalo jednu ili više plastičnih kanti, sa bar kodom koji bi se nalazio na bočnoj strani. Nakon prikupljanja otpada, lice bi odlazilo do obližnjeg kontejnera, u koji bi se odlagao otpad. Nakon odlaganja otpada, bilo bi potrebno prisloniti bar kod na senzor, koji bi se nalazio na kontejneru, da bi se potom u bazu, odnosno sistem, zavodio doprinos pravnog odnosno fizičkog lica. Na taj način bi se prikupljali određeni poeni. Otpad bi radnici PPK transportovali do preduzeća, potom bi prolazio sve faze obrade koje bi dovele do komposta, koji bi se na kraju prodavao (vinarijama, poljoprivrednicima itd). Simboličan honorar za dobavljače sirovine (već navedena fizička i pravna lica) bi, na osnovu prikupljenih poena, bio isplaćivan ili u poljoprivrednim proizvodima (plodovima koji su rasli na kompostu) ili bi honorar bio finansijske prirode, sve u dogovoru sa svim karikama lanca. Uloga institicija u riješavanju ovog problema bila bi dvostruka: obezbjeđivanje prostora za kontejnere i edukacija stanovništva. Prototip Sam prototip je veoma jednostavan i sastoji se od običnog bar koda koji se nalazi na kanti koju zadužuje korisnik (fizičko ili pravno lice), kao i čitača koji se nalazi na kontejneru u koji se organski otpad odlaže. Masa odloženog otpada bi se mjerila nakon svakog odlaganja i ona bi se zajedno sa podacima o korisniku sprema u bazu podataka. Naučene lekcije Ono što smo zaključili nakon okončanja sprovedene ankete jeste to da su građani voljni da razvrstavaju otpad, pogotovo ukoliko znaju da taj otpad odlazi na recikliranje. Udaljenost na koju bi bili voljni da odnose otpad nije prevelika ali nije ni zanemariva. Kontejneri bi mogli da se postave u gusto naseljenim gradskim sredinama, na tačkama koje su pristupačne prevoznim sredstvima. Na kraju, zaključili smo da bi veliki postotak ispitanika učestvovao u prikupljanju organskog otpada ukoliko bi za svoju aktivnost dobijali određen podsticaj. Održivost i indikativni resursi Rješenje je, od strane ljudi kojima je predstavljeno, ocijenjeno kao pozitivno. Sama implementacija rješenja zavisila bi od broja postavljenih kontejera i ostale opreme. 1 kontejner, sa čitačem bar koda i svom pratećom opremom košta oko $390. Jedna kanta košta $8. Dodatna ulaganja ticala bi se izrade web platforme koju bi korisnici koristili.